The future of community health nursing.

voorgeskryf. “ Die geneesheer is toerekenbaar vir die delegering van diagnostiese of terapeutiese optrede terwyl die verpleegster toerekenbaar is vir die wyse waarop sy die voorskrifte uitvoer” (2, p. 153). Beide die onafhanklike en afhanklike funksies van die verpleegkundige word steeds binne spanverband verrig. Die verpleegkundige se posisie in die span stel haar/hom egter in ’n besondere gunstige posisie in die span en W. J. Kotzé skryf: “ Die verpleegkundige is die enigste persoon in die terapeutiese geledere wat ten voile die geleentheid het om tot ware begeleiding van die siekte te kom ” . (2, p. 172). Van Bergen sluit hierby aan: “ Typisch voor de voorpleegkundige is onzes inziens dat zij op grond van haar continuiteitsen coordinatie functie van zorg voord de patient duidelyk de rol van procesbegeleider dient te vervullen” (3,p .76). Die verpleegkundige het die unieke geleentheid om die psigiatriese pasiënt deur die voile spektrum van sy/haar behandeling in die hospitaal en die gemeenskap te begelei. Hierdie begeleiding van die pasiënt is die unieke/onafhanklike funksie van die verpleegkundige en W. J. Kotzé skryf: “ Begeleiding is nie ’n subsisteem of onderafdeling van die verpleegkundige taak nie. Dit is die voedingsbodem en waarborg vir elke geslaagde verpleegkundige handeling . . . Dit is ’n wyse of modus van verpleegkundige taakvervulling” (2,p. 151). Verder: . . is dit doelbewuste ingryping van die verpleegkun­ dige in die lewensgang van die hulpsoekende mense. . . ” (2,p . 151). Die voorbereiding van die verpleegkundige om die begeleidingstaak te volbring stel besondere eise aan die psigiatriese verpleegonderwys. Nou dat die ander professionele groepe aangesluit het by die psigiatriese span, kan die verpleegkundiges hul losmaak van die nieverpleegtake en voortgaan om hul primêre taak (dit wil sê begeleidingstaak) uit te bou.